James Overbee heeft volgens eigen zeggen , en wie zijn wij om daaraan te twijfelen, al meer dan 1.000 songs geschreven ! Op de hoes van zijn laatste album lijkt hij trouwens weer aan het schrijven te zijn...Anyway, op Stayin’ In Touch is hij er dan toch maar in geslaagd om 10 zéér fijne liedjes na mekaar te zetten. "Liedjes" ? jawel , want de hele cd duurt slechts een goed half uur en dat is de enige negatieve randbemerking die we opperen. Het mocht best allemaal wat langer duren...

James is opgegroeid met muziek, zijn vader was succesvol zanger en songwriter in een Southern gospel groep in Kentucky. Bluegrass en country vlogen hem om de oren tijdens de verschillende jamsessies ten huize Overbee en op zijn tiende (!) kreeg James zijn eerste drumset en de LP "Abbey Road" van The Beatles..Zijn fascinatie voor de rock ’n roll was geboren en het duurde niet lang of de kleine James ruilde de drums in voor gitaar... Het spel had hij vrij snel onder de knie en verschillende bandjes later startte hij een samenwerking met de multi-instrumentalist Roy Lee Centers die trouwens samen met Bruce Chaney en James Overbee dit album produceerde.

Overbee toont op dit prachtige album van meerdere muziekstijlen thuis te zijn en dat bewijst hij uitstekend door 2 versies van Fare Thee Well op dit album te plaatsen ! Een ingetogen, intieme versie en ééntje waar hij de elektrische gitaar gebruikt....resultaat: twee totaal op zichzelf staande versies maar beiden zéér fraai. Elektrische rock and roll, akoestische folk, zijsprongetje naar country , rootsrock, deze plaat is niet onder één noemer vast te leggen en maar goed ook..

Enkel de stem van James Overbee is niet bepaald indrukwekkend te noemen en hier en daar ook niet helemaal toonvast maar je voelt dat de man meent wat hij zingt en alles wordt overtuigend overgebracht... Eigenlijk staan er op heel dit album geen mindere nummers...
Dit is een cd die je steeds maar opnieuw en opnieuw wilt beluisteren. De liefhebbers van Bob Dylan en ook wel Neil Young zullen zich de aanschaf niet beklagen ! (Luc Meert)